Historia szkoły


16 czerwca 1948 r. dekretem Ministerstwa Oświaty otwarto Państwowe Liceum Elektryczne o specjalności elektromechanika ogólna. 1 września naukę rozpoczęło 47 uczniów posiadających ukończone przynajmniej 2 klasy gimnazjalne. Inż. Wolfke, pełniąc obowiązki dyrektora, tym razem Liceum Elektrycznego, umieścił szkołę, jak tyle już innych, obok Liceum Budowlanego we wspomnianym już gmachu przy ul. Warszawskiej 63. Po półroczu, 1 lutego 1949 r. funkcję dyrektora Liceum z rąk J. Wolfkego przyjął Kazimierz Rytel, przenosząc jednocześnie szkole z dniem 1 marca do budynku przy ul. Warszawskiej 85, gdzie zadomowiło się także Liceum Budowlane. Budynek ten latem 1947 r. opuściło Państwowe Gimnazjum i Liceum Spółdzielcze przenosząc się do Supraśla, gdzie dzięki spółdzielczemu sponsorowi dyr. H. Smaczny, w drodze przetargu, dokonał kapitalnego remontu pałacu Bucholców, po opuszczeniu go przez Sztab Armii Czerwonej. Przy okazji tych przenosin warto zaznaczyć, że w ten oto sposób na terenie Białostoczyzny zaistniał obiekt szkolny o niezwykłych walorach dydaktycznych i wychowawczych, z internatem na 120 uczniów, z mieszkaniami służbowymi dla nauczycieli i budynkami gospodarczymi, które umożliwiły eksperymentalnie zamienić te dwie szkoły typu ekonomicznego w jedno, rozbudowane przedsiębiorstwo handlowo-usługowe z własnym nawet bankiem.

Dramatyczna sytuacja lokalowa, w jakiej znalazło się zarówno LE jak i Liceum Budowlane zmusiło obu dyrektorów do szukania nowych rozwiązań. Po kilku miesiącach pierwsze ustąpiło LE przenosząc się 1 września 1949 r. do budynku przy ul. Sosnowej 64. LE zostało następnie przeniesione do budynku dawnego Żydowskiego Gimnazjum Hebrajskiego przy ul. Lipowej 35/37, gdzie musiało dzielić ten lokal z Liceum Chemicznym. 1 marca 1952 r. LE dzięki powiązaniom Dyrekcji Okręgowych Szkoleń Zawodowych z wieczorową Szkołą Inżynierską uzyskuje w miarę znośne warunki w budynku przy ul. Białej 1; obok klas można było zorganizować pracownie przedmiotowe.

1 września 1955 r. szkoła zmieniła nazwę na Technikum Elektryczne Centralnego Związku Spoleczności Pracy w Białymstoku. Rok później w budynkach należących do Technikum Budowlanego zostały zorganizowane warsztaty szkolne pozostające w gestii TE, a jej kierownikiem zostaje jej absolwent - Kazimierz Piotrowski. Dalsze powiększenie bazy szkoleniowej następuje 1września 1958 r., kiedy to udaje się uzyskać od przemysłu włókienniczego budynek przy ul. Konopnickiej 3/2.

Ostatecznie w 1960 r. przeniesiono obie szkoły na stałe do przydzielonego budynku przy ul. Sosnowej 64. Nowe warunki lokalowe umożliwiły z kolei piątemu dyrektorowi - inż. Mieczysławowi Jackowiakowi - zorganizowanie Państwowej Szkoły Technicznej o specjalności radiotechnik.

Nowy przełom związany z bazą lokalową nastąpił 1 kwietnia 1966 r., kiedy nowo wzniesiony gmach szkolny przy ul. Grottgera 9, uprzednio przeznaczony na potrzeby szkolnictwa podstawowego, Kuratorium OSB postanowiło przekazać Szkołom Elektrycznym.

We wrześniu 1977 r. warsztaty szkolne zostały przeniesione na ul. Dobrą 1, gdzie przydzielono im na własność budynek o powierzchni zapewniającej nie tylko szkolenie, ale jednocześnie wykonywanie coraz bogatszej oferty usługowej o charakterze produkcyjnym.

We wrześniu 1985 r. w ramach Zespołu powstaje Policealne Studium Elektroniczne dla Pracujących o specjalności radiotechnika i telewizja. 1 września 1986 r. oddano do użytku pracownię informatyczną. Począwszy od końca lat siedemdziesiątych Zespół całkowicie przeszedł na system pracowniany. W czasie obchodów czterdziestolecia położony został kamień węgielny pod budowę nowego gmachu szkolnego przy ul. 1000-lecia Państwa Polskiego 14. 1 września 1995r. Zespół Szkół Elektrycznych opuścił budynek przy ul. Grottgera 9 i objął w posiadanie swoją nową siedzibę, która zamknęła definitywnie aż 47-letnia wędrówkę niemal po całym Białymstoku.